Judo heeft mij voor erger behoedt

Afgelopen dinsdag regende het pijpenstelen. Zoon Lars moest optreden in ’t Gat op de Dijk. En als muzikale pa wil je daar natuurlijk bij zijn. Dus toch maar op de fiets gestapt en in allerijl, headdown over het stuur gebogen, op weg naar de Dijk. Ik werd even afgeleid door mijn gedachten en toen ik opkeek was de achterkant van een bouwbus ongeveer 2 meter van mij vandaan. En die reed niet zo hard als ik. Sterker, die stond geparkeerd langs de weg.

In een reflex heb ik mijn stuur nog kunnen omgooien. Maar vooral zorgde die reflex dat ik niet direct met mijn hoofd tegen de bus geslagen ben, maar gedraaid mijn schouders en daarna -kin op de borst- het metaal met mijn hoofd geraakt heb. Een soort judo-rol in de lucht, met het busje als tatami.

Een flinke klap, zeker. Maar het had echt veel erger af kunnen lopen. Ik zit nu thuis met een lichte hersenschudding, pijnlijke spieren en een flinke snee in mijn voorhoofd. Moet nog even rustig aan doen, maar het gaat al best wel goed. Dagelijks zie ik echter een buurman voorbij schuifelen met zijn broer. Vergelijkbaar ongeluk, maar hij heeft het maar net levend vanaf gebracht. Zware hersenschade. Voor altijd hulpbehoevend.

Elke situatie is natuurlijk anders, maar ik weet zeker dat de training die wij doen om je te beschermen tijdens judo, zelfverdediging en tai-jutsu een belangrijke rol heeft gespeeld afgelopen dinsdag. Als ik die reflex niet had ontwikkeld had je nu dit stukje niet van mij kunnen lezen.

Blijf trainen kids. En als je als ouder denkt; ‘ik wil het ook wel eens proberen’: gewoon doen! Je bent nooit te oud om te leren. Er is een moment dat je o zo blij bent dat je deze vaardigheden hebt opgedaan. Geloof me.

Jan Nieuweboer, Voorzitter